Κώδωνες και καμπάνες

Του Βαγγέλη Πλάκα
(Ιούλιος 2003)

Μπορεί η αλήθεια να μην κρύβεται πάντα πίσω από τους αριθμούς, ωστόσο τα νέα στατιστικά στοιχεία που περιλαμβάνονται στις σελίδες του economics.gr, και προκύπτουν από μελέτη της ομάδας εργασίας του, οριοθετούν με σαφήνεια την οικονομική και αναπτυξιακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο νομός Ευρυτανίας.

Ο νομός παράγει μόλις το 0.2% του ακαθάριστου εγχωρίου προϊόντος, ενώ βρίσκεται στην τελευταία θέση σε όλη τη χώρα σε ότι αφορά το δηλωθέν κατ΄ άτομο εισόδημα. Μόλις 600.000 δραχμές, σχεδόν το 1/3 του εθνικού μέσου όρου, που φτάνει το 1.690.000 δραχμές. Ανάλογη και η εικόνα του κατά κεφαλήν ΑΕΠ, που φτάνει μόλις τα 2.9 εκατομμύρια δραχμές έναντι 4.1 εκατομμυρίων που είναι ο εθνικός μέσος όρος. Με απλά λόγια οι κάτοικοι του νομού Ευρυτανίας είναι οι πιο φτωχοί συγκριτικά με τους κατοίκους οποιουδήποτε άλλου νομού της χώρας.

Στις σελίδες της ίδιας μελέτης υπάρχουν δεκάδες άλλα στοιχεία που δείχνουν το "αναπτυξιακό έλλειμμα" της περιοχής, στοιχεία που ερμηνεύοντάς τα πολλοί θα έσπευδαν να επαναλάβουν μια προσφιλή επωδό πολιτικών και δημοσιογράφων : "κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου".

Μόνο που -δίχως η επισήμανση αυτή να σημαίνει πως η στήλη ενστερνίζεται τη δημοσιογραφική "σχολή" της υπερβολής και της κινδυνολογίας- οι εν λόγω κώδωνες έχουν από καιρό σταματήσει να ηχούν για την περιοχή και πλέον χτυπούν καμπάνες για μη αναστρέψιμη καθοδική πορεία.

Άλλωστε, οι δικές μας παρατηρήσεις μάλλον ωχριούν μπροστά σε ότι βιώνουν οι περισσότεροι πολίτες του νομού, ειδικά αυτοί που κατοικούν μακριά από το Καρπενήσι. Αυτοί είναι ίσως οι καλύτεροι για να περιγράψουν με πιο ζωντανό τρόπο το περιεχόμενο των προαναφερθέντων στοιχείων και να σκιαγραφήσουν την πραγματική εικόνα του νομού.

Δηλαδή την εικόνα που κρύβεται πίσω από την ευδαιμονία ορισμένων για την τουριστική ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων. των πολυτελών τετρακίνητων οχημάτων και των πανάκριβων ενοικιαζόμενων δωματίων του Σαββατοκύριακου. Και τελικά, την εικόνα που η κεντρική εξουσία δείχνει τις περισσότερες φορές να αγνοεί. Μόνο που, προφανώς, γνωρίζει αλλά προτιμά να εθελοτυφλεί. Ίσως διότι δεν την αγγίζει η πολιτική πίεση που μπορεί να ασκήσει το μόλις 0,2% του ελληνικού πληθυσμού που ζει στα όμορφα Ευρυτανικά βουνά. Βλέπετε, το 0.2% δεν κρίνει εκλογές.